سیاست‌گذاری

هنگامی که پای یک «مسئله‌»ی فرهنگی و اجتماعی به میان می‌آید، خواه‌ناخواه بحث سیاست‌گذاری نیز مطرح می‌شود؛ چرا که سیاست و سیاست‌گذاری را می‌توان به معنای تدوین راه‌حل عملی در سطح کلان برای حل یک مسئله‌ی اجتماعی یا دستیابی به هدفی ویژه تعریف نمود.

اگرچه در نگاه نخست ممکن است تصور کنیم وظیفه‌ی سیاست‌گذاری تنها بر عهده‌ی دولت است، اما باید گفت این امر محدود به دولت نیست و نهادهای مردمی و انجمن‌های اجتماعی نیز می‌توانند به سهم خود در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دخیل باشند؛ چرا که در یک تعریف، می‌توان سیاست‌فرهنگی را اقدامات و فعالیت‌های از پیش طراحی شده‌ای دانست که نهادهای مختلف از قبیل دولت یا نهادهای جامعه‌ی مدنی در جهت برخورد با مشکل یا مسئله موردتوجه به کار می‌گیرند.

از منظر یونسکو، سیاست‌گذاری فرهنگی عبارت است از تعیین خط‌مشی‌ها و راهبردهای کلان فرهنگی برای رسیدن به اهداف چهارگانه‌ی توسعه‌ی فرهنگی یعنی همکاری‌های فرهنگی، مشارکت فرهنگی، میراث فرهنگی و هویت فرهنگی.

با توجه به تعاریف و نکات فوق، یکی از کارویژه‌های مؤسسه‌ی مطالعات تغییرات فرهنگی ایران، دستیابی به راهبردها، راهکارها و سیاست‌هایی در قبال مسائل فرهنگی است. از این منظر، بعد سیاست‌گذاری تکمیل کننده‌ی بعد مطالعاتی و پژوهشی و زمینه‌ساز اثرگذاری این پژوهش‌ها و مطالعات است.